Witold Grochowski

Urodził się 16 czerwca 1897 r. w Miłosławiu. Syn Zygmunta, aptekarza, i Aurelii z Nehringów.

Uczył się w gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Od 1017 r. studiował medycynę w Berlinie.

Należał wówczas do skautingu i Tow. Tomasza Zana.

W czasie I wojny światowej powołany do armii niemieckiej.

Działacz niepodległościowy ps. „Jan Wlekliński”. Z powodu prac na rzecz przyłączenia powiatu wejherowskiego do Polski więziony przez Niemców.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 27 grudnia 1918 r. walczył w Poznaniu, skąd 28 grudnia udał się do Gniezna, gdzie brał udział w objęciu urzędów i dworca kolejowego. Został komendantem dworca kolejowego w Gnieźnie, a od 1 marca 1919 r. w Opalenicy, Buku, Nowym Tomyślu i Grodzisku Wlkp. Od 1920 r. pełnił służbę we Lwowie. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako ppor. rez. plek. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce ukończył studia medyczne we Lwowie, uzyskując dyplom lekarskim.

Mieszkał w Poznaniu.

Zmarł 2 października 1972 r. w Poznaniu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym Junikowo.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 31 III 1953) z Wandą N.