Urodził się 21 lutego 1896 r. w Wilnie. Syn Wincentego i Józefy z Barewiczów (?).
Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Po 1924 r. przemianowany na oficera służby stałej (por. piech. ze starszeństwem z 1 lipca 1925 r.), służył w 85 pp (1928) i 5 pp leg (1932, 1935). W 1937 r. w 1 baonie morskim w Wejherowie. Wiosną 1939 r. był dowódcą komp. gospodarczej i jednocześnie oficerem taborowym 76 pp.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej przez cały okres wojny m.in. w oflagach II B w Arnswalde, II C w Woldenbergu i VII A w Murnau.
Zmarł po 1945 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.