Urodził się 10 września 1885 r. w Warszawie. Syn Feliksa i Józefy z Somurajów.
W okresie nauki szkolnej relegowany za udział w pracach niepodległościowych młodzieży. W latach 1905-1906 kierował akcją strajkową w szkole technicznej w Janowie Podlaskim. Podczas demonstracji w tej miejscowości został ciężko ranny w starciu z policją. Skazany na karę więzienia.
Po uwolnieniu w 1907 r. wyjechał na studia malarskie do Drezna, Monachium i Paryża.
Od 1913 r. należał do Zw. Strzeleckiego; ukończył kurs oficerski.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w POW ps. „Krynicki” i „Ildefons”. Był szeregowym, sekcyjnym i dowódcą plutonu w Warszawie. Jako instruktor pracował w tzw. Wolnej Szkole. Na początku 1915 r. zdał egzamin podoficerski i w czerwcu został wyznaczony na stanowisko komendanta okręgu łomżyńskiego. Wkrótce aresztowany przez władze rosyjskie, w sierpniu zbiegł i powrócił do Warszawy. Objął funkcję kwatermistrza batalionu warszawskiego POW. W chwili wyjścia baonu z Warszawy (22 sierpnia) pozostawiony do prac organizacyjnych. Był komendantem okręgu Łódź, komendantem poczty (od marca 1916 r.), komendantem okręgu Łowicz i od listopada 1916 r. w stopniu pchor. (z dniem 19 grudnia) okręgu Warszawa-Prowincja.
W końcu listopada 1918 r. objął funkcję komendanta okręgu XI POW na Litwie i Białorusi. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w Wilnie i tam 1 stycznia 1919 r. zorganizował IV batalion POW, wchodzący w skład Samoobrony Wileńskiej. Wraz z nim wycofał się na tereny zajmowane przez WP. Został dowódcą 7 komp. Białostockiego pstrz (potem: 79 pp). Do lipca 1919 r. brał udział w walkach z bolszewikami. Następnie kierownik Wydz. Plebiscytowego dla Mazur i Warmii. W 1920 r. dowodził oddziałem partyzanckim na tyłach bolszewickich. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Artysta malarz, malował głównie martwą naturę, kwiety i portrety, wielokrotnie wystawiał swoje prace w warszawskiej „Zachęcie”.
Zmarł 2 września 1931 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości z mieczami i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
Bohaterom narodowym w hołdzie, Lwów 1936; A. Borkiewicz, Ś.p. Witold Gołębiowski (Ildefons), „Peowiak” nr 8/1931; A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914-1921, Olsztyn 2012; W. Jędrzejewicz, P.O.W. i Batalion Warszawski. Moja służba 1914-191915, Warszawa 1939; W. Milewska, M. Zientara, Sztuka Legionów Polskich i jej twórcy 1914-1918, Kraków 1999; „Monitor Polski” nr 156/1931; T. Oracki, Działacze Warmii i Mazur odznaczeni Krzyżem i Medalem Niepodległości (1932-1938), „Komunikaty Mazursko-Warmińskie” nr 2/2011; B. Waligóra, Dzieje 85 pułku strzelców wileńskich, Warszawa 1928.