Urodził się 23 lutego 1892 r. w Mińsku Litewskim. Syn Stanisława i Marii z Barkłowskich. Ukończył niższe gimnazjum w Przemyślu oraz szkołę rolniczą. Należał do skautingu – był członkiem Oddziału Ćwiczebnego im. D. Chłapowskiego w Przemyślu.
Po wybuchu I wojny światowej od 14 sierpnia 1914 r. służył w Legionie Wschodnim. Po jego rozwiązaniu od 20 września w szeregach 3 szw. kawalerii, z którym 1 października wyruszył na front karpacki. Wkrótce potem przeniesiony do kadry kawalerii w Nagy–Szölos, był w niej pomocnikiem weterynarza. Od 13 stycznia do 4 kwietnia 1915 r. służył w szpitalach koni w Bustyahaza i Kołomyi. Następnie przeszedł do służby liniowej i do 9 grudnia był zastępcą lekarza weterynarii w 2 szw. kaw. 25 czerwca mianowany chor. wet. Później, przeniesiony do taborów i awansowany 1 kwietnia 1916 r. na ppor. tab., służył w dowództwie taborów LP. Ukończył kurs oficerów taborów LP w Warszawie (30 kwietnia–15 czerwca 1917). Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. podjął służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym, do 17 września dowodził majdanem źrebiąt w Starej Wsi koło Przemyśla. Przydzielony do szkoły ćwiczeń taborów w Ostrowcu jako prelegent, pozostawał w Przemyślu jako dowódca taboru sztabowego PKP. Od 17 grudnia 1917 do 21 lutego 1918 r. prawdopodobnie kierował magazynem ziemniaków, słomy i paszy. W styczniu został awansowany do stopnia por. tab.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. Od 19 maja do 4 czerwca 1919 r. pozostawał bez przydziału. Następnie został zarządcą sekcji gospodarczej WP w Drohojowie (?). Od 17 grudnia 1919 do 24 lutego 1920 r. wchodził w skład komisji rolnej nr 1 dla zakupu żywności. Od 25 lutego do 9 maja tego roku służył w DOE Lwów i Równe, był adiutantem DOE Krzemieniec (10 maja–19 sierpnia). W czasie polskiej ofensywy był delegatem 3 Armii na pow. Krasnystaw–Zamość. Awansowany 27 września na rtm. tab. ze starszeństwem z 1 kwietnia, z tym też dniem mianowano go referentem zbożowym przy DPG Równe. Funkcję tę sprawował do 12 kwietnia 1921 r. Po wojnie, zweryfikowany jako rtm. tab. z 1 czerwca 1919, był kierownikiem komisji zakupu 4/6 (13 kwietnia – 12 sierpnia 1921). Następnie przydzielono go do 2 szw. zapasowego taborów (do 15 października). Po ukończeniu kursu uzupełniającego oficerów taborowych we Lwowie służył w 2 dyonie taborów. W roku 1927 przeniesiony do kadry oficerów taborów przy Departamencie Artylerii MSWojsk, 30 września 1928 r. z dyspozycji dowódcy OK nr IX przeszedł w stan spoczynku. Mieszkał w Lublinie i Chełmie.
Zmarł po 1938 r.
Dwukrotnie żonaty: z pierwszą żoną miał dziecko (ur. ok. 1920), drugą była Zofia Jadwiga Anna Piotrowska (od 30 kwietnia 1928).
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
CAW, akta personalne 1463; H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908–1914, Warszawa 1935; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” 1938 nr 177; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.