Urodził się 15 maja 1892 r. w Wieliczce. Syn Ludwika i Marii z Wójcików.
Po ukończeniu trzech klas szkoły wydziałowej w Wieliczce, w latach 1908-1911 uczył się i pracował jako terminator ślusarski uzyskując dyplom czeladniczy. W latach 1911 – 1912 był praktykantem przy maszynach i kotłach parowych. Po zdaniu państwowego egzaminu maszynisty obsługi maszyn i kotłów parowych, pracował od lipca 1912 do 1 sierpnia 1914 roku w kopalni soli w Wieliczce w charakterze ślusarza i maszynisty salinowego.
Od 1911 roku należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Wieliczce, a od 1913 r. ćwiczył w Stałej Drużynie Sokolej.
W czasie I wojny światowej 15 sierpnia 1914 r. wyruszył z Wieliczki do Lwowa, gdzie wstąpił do Legionu Wschodniego. Po jego rozwiązaniu 21 września w stopniu szer. przydzielony do 9 komp. 3 pp LP, w jej składzie odbył kampanię karpacką. Po bitwie pod Mołotkowem (29 października) zachorował na płuca. Po rekonwalescencji służył w żandarmerii polowej. W lipcu 1915 r. złamał obojczyk pod Wolą Borzechowską.miał złamany obojczyk i leczył się w szpitalu rezerwowym nr 4 w Krakowie. Następnie przydzielony jako rusznikarz do Centralnych Warsztatów LP. Od 30 maja do 15 lipca 1916 r. żołnierz komp. technicznej Komendy Legionów. Chory, po leczeniu i urlopie zdrowotnym 9 stycznia 1918 r. jako inwalida zwolniony z Polskiego Korpusu Posiłkowego. Uzyskał stopień kpr.
Od 1 października 1917 do 30 kwietnia 1927 r. pracował jako maszynista elektryczny w Sanatorium Czerwonego Krzyża w Zakopanem, następnie od 1 maja 1927 do 30 września 1930 r. prowadził samodzielny warsztat ślusarsko-mechaniczny w Zakopanem. Od 1 października 1930 do 31 stycznia 1940 r. pracował jako kontraktowy instruktor-maszynista w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem.
W 1922 roku uczestniczył w Pierwszym Zjeździe Legionistów w Krakowie. Był współorganizatorem i członkiem Podhalańskiego Zw. Legionistów Polskich. W okresie od 1929 do 1934 r. stał na czele oddziału Zw. Strzeleckiego w Zakopanem.
Podczas II wojny światowej, z powodu unieruchomienia maszyn, z dniem 1 lutego 1940 r. dostał bezpłatny urlop.
Po zakończeniu okupacji niemieckiej, w lutym 1945 r. ponownie podjął pracę w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego, gdzie pracował do wakacji 1949 r. Zwolniony z powodu braku kwalifikacji, przeszedł na emeryturę.
Był przewodniczącym Zarządu Koła Zw. Inwalidów Wojennych RP (16 kwietnia 1946-14 marca 1948).
Zmarł 5 marca 1953 r. w Zakopanem i został pochowany na tamtejszym Nowym Cmentarzu Parafialnym przy ul. Nowotarskiej kwat. 22-DA.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty (od 27 XII 1924) z Zofią Latko, małżeństwo to było bezpotomne.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; L. Dall, Kwatera Legionistów Polskich na Nowym Cmentarzu w Zakopanem, Zakopane 2018; P. Korkosz, Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Wieliczce w latach 1892-1939 (1948), w: „Studia Slavica et Balcanica Petropolitana” nr 1/2015; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 167/1932.