Urodził się 7 stycznia 1896 r. w Pogwizdowie. Syn Józefa i Katarzyny z Drożdżów.
Po wybuchu wojny 21 sierpnia 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich ps. „Kos”. Służył w VI baonie I Brygady i 7 pp LP. Po likwidacji pułku w końcu września 1916 r. wcielony z baonem do 1 pp LP, był żołnierzem 5 komp.
Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym; w następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków.
Od 13 marca 1919 r. służył w Żandarmerii Krajowej Polskiej. Od 1 grudnia w policji – był funkcjonariuszem na posterunku w Ujściu Solnym. W 1932 r. ukończył normalną Szkołę Fachową dla Szeregowych Policji Państwowej w Mostach Wielkich. Następnie w stopniu st. posterunkowego sprawował funkcję zastępcy komendanta posterunku w m. Oksa pow. Jędrzejów. Od 1933 r. stał na czele posterunku w Złotnikach pow. Mielec. 1 kwietnia 1934 r. awansował na przodownika.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 019/2 z 7 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 259/1932.