Bojownikom niepodległości

Władysław Balcer

(1887–1934)

Urodził się 23 grudnia 1887 r. w Skrwilnie pow. Rypin. Syn Franciszka i Heleny z Przybyszewskich. Brat Kazimierza Wiktora (zob.).

Ukończył sześć klas gimnazjum realnego w Równem. Był zarządcą dóbr.

W czasie I wojny światowej od 28 lipca 1915 r. w Legionach Polskich. W stopniu uł. służył w 6 szw. 2 puł LP. Chory, w sierpniu 1915 r. leczył się w szpitalu legionowym w Kamieńsku. Następnie powrócił do szeregów. Ranny w listopadzie w rejonie Maniewicz. 25 lutego 1916 r. przydzielony do stacji zbornej LP w Przemyślu. 20 lipca 1916 r. jako inwalida zwolniony z Legionów.

W 1918 r. wstąpił do WP. Brał udział w walkach z Ukraińcami w rejonie Przemyśla.

W niepodległej Polsce mieszkał w Przemyślu i tam pracował jako zastępca kierownika Państwowego Urzędu Pośrednictwa Pracy.

Członek Zw. Legionistów Polskich – zastępca sekretarza koła w Przemyślu (2 kwietnia 1933-28 stycznia 1934), a następnie zastępca członka zarządu.

Zmarł 22 listopada 1934 r. w Przemyślu. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Głównym przy ul. J. Słowackiego w kwat. legionowej 31 B.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Eleonorą Niemiec.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3 Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Monitor Polski” nr 64/1937; M. Staroń, Kwatera legionistów z l. 1914-1918 na Cmentarzu Głównym przy ul. J. Słowackiego w Przemyślu, „Rocznik Przemyski” t, XLV z.1/2009.