Urodził się 10 listopada 1883 r. w Łodzi. Syn Szymona, robotnika, i Józefy z Dziurdzińskich.
Po ukończeniu szkoły elementarnej pracował w przędzalni.
Członek PPS ps. „Henryk”. W czerwcu 1905 r. uczestniczył w powstaniu w Łodzi, podczas którego został ciężko ranny. Po powrocie do zdrowia podjął działalność w PPS jako funkcjonariusz. W połowie 1906 r. aresztowany i osadzony w więzieniu łódzkim, skąd zbiegł po dwóch dniach. Od listopada 1906 r. w PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Ukończył dwumiesięczną centralną szkołę agitacyjno-organizacyjną PPS w Krakowie. Aresztowany 20 lutego 1907 r. w Łodzi, w maju został skazany na zesłanie. Zbiegł w Mińsku z transportu i powrócił do Łodzi. Od sierpnia 1907 do września 1908 r. działał w Zagłębiu Dąbrowskim, kierując dzielnicą Dąbrowa Górnicza. Pod koniec 1908 r. był okręgowcem w okręgu kielecko-radomskim, a od stycznia 1909 r. – lubelskim.
Od 1909 r. członek OB. Ukończył kurs bojowców w Krakowie i specjalny kurs bombistów, po czym został skierowany do Lublina. W czasie jednej z podróży w Dąbrowie Górniczej podczas próby aresztowania zabił czterech strażników, a sam zbiegł. W marcu 1910 r. przyjechał do Grodziska Mazowieckiego, gdzie 17 czerwca dokonał zamachu na naczelnika straży ziemskiej pow. Błonie. W czasie akcji ranny, został ujęty i osadzony w X pawilonie cytadeli warszawskiej.
Zmarł 2 czerwca 1911 r. na gruźlicę w więzieniu.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 300/1930; L. Wasilewski, w: Polski Słownik Biograficzny t. I z 1935; H. Wiórkiewicz, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985.