Urodził się 26 czerwca 1898 r. w Grochowcach koło Przemyśla. Syn Ignacego i Emilii.
Był stolarzem.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Od 18 sierpnia 1915 r. służył w 10 komp. 3 pp LP. W marcu 1917 r. awansowany na st. szer.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Awansował na kpr. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.
7 maja 1918 r. wcielony do armii austro-węgierskiej (45 pp) i wysłany na front włoski, gdzie dostał się do niewoli.
Wstąpił do polskich oddziałów we Włoszech, z którymi przybył do Francji. W składzie armii gen. Jozefa Hallera wiosną 1919 r. powrócił do kraju.
W niepodległej Polsce mieszkał w osadzie Narutowicze na Wołyniu.
Zmarł po 1937 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 259/1937.