Bojownikom niepodległości

Władysław Bober

1895–po 1931

Urodził się 27 czerwca 1895 r. w Krakowie. Syn Walentego i Franciszki.

Ukończył szkołę powszechną i wydziałową, po czym pracował jako kelner.

W czasie I wojny światowej od 20 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. W składzie 3 komp. 3 pp LP brał udział w kampanii karpackiej. Latem 1915 r. przydzielony do 6 pp LP. W czerwcu 1916 r. w poczcie polowej Komendy Legionów. Ukończył pierwszy kurs pocztowy i w marcu 1917 r. przydzielony do poczty polowej nr 378.

Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. internowany, a następnie odesłany jako poddany austriacki do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Uzyskał stopień plut. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918), podczas którego dostał się do niewoli austriackiej. Osadzony w więzieniu w Czerniowcach, po czym przebywał w obozie internowanych w Szaldobos.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. 21 marca w składzie 100 pp skierowany na front włoski.

Od 20 listopada 1918 r. w I Batalionie Strzelców Krakowskich. W jego składzie walczył z Ukraińcami w rejonie Lwowa. Ciężko ranny 19 marca 1919 r. pod Gródkiem Jagiellońskim. Po rekonwalescencji 20 sierpnia przydzielony do 3 psp (potem: 45 pp). W jego składzie brał udział w wojnie z bolszewikami.

W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. W 1929 r. zajmował  stanowisko szefa kancelarii 45 pp. Posiadał wówczas stopień st. sierż.

Zmarł po 1931 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i brązowym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 132/1931
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017;  „Komunikat nr 238 z 17 10 1938 r. Komendy Koła „Trzeciaków”; „Monitor Polski” nr 132/1931.