Urodził się 1 listopada 1899 r. w Wierzchowinach pow. Radzyń Podlaski. Syn Józefa i Karoliny z Krośków.
Członek POW ps. „Zawisza”.
Uczęszczał do Prywatnego Gimnazjum Realnego w Lubartowie, gdzie ukończył sześć klas. W latach 1921-1926 studiował filozofię i teologię w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie i 19 września 1926 r. został wyświęcony na kapłana.
Pracował jako wikariusz w parafiach pw. Podwyższenia Krzyża świętego w Rudnie (1926-1927), pw. św. Piotra i Pawła w Kamionce (19 lutego-15 października 1927), pw. św. Bartłomieja Apostoła w Niedrzwicy Kościelnej (od 25 października 1927). 15 lipca 1932 r. otrzymał polecenie zorganizowania parafii w Starej Wsi pow. Krasnystaw. Od 5 czerwca 1935 r. proboszcz parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Suchowoli pow. Zamość. Razem z parafianami wzniósł tam świątynię.
Podczas kampanii 1939 r. wyraził zgodę na przeniesienie zwłok siedmiu poległych żołnierzy niemieckich z cmentarza przykościelnego na miejsce, gdzie składano wapno budowlane. Niemcy uznali to za akt profanacji i aresztowali go. Osadzony na Rotundzie w Zamościu, był torturowany. W listopadzie przewieziony do więzienia na Zamku Lubelskim.
Rozstrzelany 31 maja lub 17 czerwca 1940 r. w Rurach Jezuickich (obecnie część Lublina).
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Z. Goliński, Biskupi i kapłani Lubelszczyzny w szponach gestapo 1939-1945, Lublin 1946; „Monitor Polski” nr 258/1933.