Urodził się 9 maja 1898 r. w Kamienicy Polskiej koło Częstochowy. Syn Bronisława i Wandy z Jasieńskich. Brat Stanisława Wiktora (zob.).
Uczył się w gimnazjum w Częstochowie i w 1917 r. uzyskał maturę. Podjął studia na Wydz. Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Sęk”.
Po rozbrojeniu Niemców od 11 listopada 1918 r. w WP. W stopniu uł. pełnił służbę w 3 puł. Brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami, awansując do stopnia wachm. Po zakończeniu wojny w końcu 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. kaw.
Ukończył studia prawnicze, po czym do 12 listopada 1928 r. był aplikantem w okręgu Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Od 1931 r. adwokat w Piotrkowie. Następnie powrócił do Częstochowy, gdzie założył kancelarię adwokacką.
Był działaczem społecznym m.in. związanym z Ochotniczą Strażą Pożarną..
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. Należał do Polskiego Zw. Wojskowego, a potem do AK. Awansował do stopnia kpt. W 1944 r. dowodził komp. 25 pp AK.
Po wojnie był represjonowany przez komunistów. W 1958 r. był członkiem Komitetu Obchodów 50. lecia Walki o Szkołę Polską.
Zmarł w 1989 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Kamienicy Polskiej.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
„Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości” nr 24/1928; „Gazeta Sądowa Warszawska” nr 34/1931; „Monitor Polski” nr 177/1938; Rocznik oficerski rezerw 1934.