Urodził się 31 marca 1884 r. w Krzeszowicach koło Krakowa. Syn Michała.
Absolwent prawa.
Należał do PDS – od 4 maja 1913 r. był sekretarzem XXXIII PDS w Krzeszowicach.
W czasie I wojny światowej od 1 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Od 17 do 21 sierpnia dowodził III plut. komp. Jerzego „Rojana” Sladky`ego w półbaonie Mikołaja Szyszłowskiego, następnie w 4 komp. IV baonu 1 pp LP. 9 października 1914 r. mianowany ppor. piech. Wobec choroby 9 listopada odjechał do szpitala. Po powrocie na front przydzielony do II baonu 5 pp LP. Ranny 17 maja 1915 r. podczas bitwy pod Konaram, do lipca przebywał w Domu Uzdrowieńców w Witkowicach, a potem w szpitalu LP w Kamieńsku. Przydzielony do 6 pp LP, już 1 października został instuktorem w kadrze. Przeniesiony do taborów, dowodził kolumną przewozową. 1 listopada 1916 r. awansował na por. tab. Następnie w dowództwie taborów. Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w dowództwie taborów Polskiego Korpusu Posiłkowego. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przezAustriaków w Witkowicach.
Od 1listopada 1918 r. w WP. Początkowo w Dowództwie Taborów, skąd wkrótce przeniesiono go do V dyonu taborów. 29 maja 1919 r. wyznaczony na stanowisko dowódcy taborów 2 DP Leg funkcji tej nie objął, gdyż 10 czerwca został dowódcą 4 dyonu taborów w Łodzi. We wrześniu otrzmał dowództwo szw. zapasowego taborów nr 3 i srawował je do wiosny 1920 r. 1 grudnia 1919 r. awansował na rtm. tab. Następnie służył w 5 szw. zapasowym taborów. Pod koniec wojny z bolszewikami dowódca taborów DGórskiej.
Po jej zakończeniu przydzielony do 5 dyonu taborów w Krakowie. Zweryfikowany jako mjr tab. z 1 czewca 1919 r., 1 października 1925 r. został mianowany dowódcą 8 szw. taborów. Od 26 lipca 1926 r. szef taborów OK nr V, zaś od 29 listopada 1927 r. kierownik referatu taborowego 5 Okręgowego Szefostwa Artylerii i Uzbrojenia. 18 czerwca 1930 r. oddany do dyspozycji dowódcy OK nr V, 31 grudnia tego roku przeszedł w stan spoczynku.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, podczas kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej do końca wojny m.in. w oflagu VI B w Dössel. Uwolniony, powrócił do kraju.
Mieszkał w Krakowie i tam zmarł 24 października 1951 r. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
Był żonaty.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 260/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; K. Sepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006; Za kratami więzień i drutami obozów t. 1, Warszawa 1927.