Urodził się 10 maja 1899 r. w Samborze. Syn Antoniego i Karoliny z Marczyńskich. W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Od 10 października do 12 grudnia 1914 r. w 2 komp. I baonu 1 pp LP, był ranny. Powrócił do pułku 26 listopada 1916 r. Ukończył szkołę oficerską w Zambrowie (1917 r.). Następnie od końca marca w 2 komp. I baonu 1 pp LP. Później wcielony do armii austro-wegierskiej. Należał do organizacji „Wolność”, stanowiącej ekspozyturę POW w tej armii. Od 1918 r. w WP. Służył w 4 pac i 6 pp leg. W 1920 r. mianowany ppor. piech. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919, co najmniej od 1923 do 1928 r. był oficerem 35 pp. Z dniem 15 sierpnia 1924 r. awansował na kpt. piech. Od 1931 r. służył w DOK nr IX, a w 1935 r. ponownie w 35 pp. Awansowany 19 marca 1937 r. na mjr. piech., wiosną 1939 r. był kierownikiem samodzielnego referatu informacyjnego DOK nr IX. Członek Zw. Organizacji „Wolność”. Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; J. Giza, Organizacja „Wolność” 1918. Polska konspiracja niepodległościowa w cesarsko-królewskiej armii podczas I wojny światowej i losy jej bohaterów, Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 260/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.