Urodził się 23 listopada 1898 r. we wsi Erdelowa w guberni chersońskiej. Syn Ferdynanda i Zofii z Bocheńskich.
Ukończył szkołę realną Żukowskiego w Odessie, po czym przez rok studiował w Instytucie Agronomicznym w Puławach.
W 1914 r. wstąpił do Wyższej Szkoły Artylerii w Odessie. W 1917 r. w stopniu chor. art. skierowany na front północny w rejon Rygi, awansował na ppor. art.
Od 1918 r. w oddziale polskim w Odessie. Uczestniczył w działaniach przeciwko Ukraińcom – został ciężko ranny. Po wyleczeniu się z ran wyjechał na Kubań i tam wstąpił do późniejszego 14 puł. W jego składzie w 1919 r. powrócił do kraju.
Wziął udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami.
Śmiertelnie ranny 14 czerwca 1920 r. pod Czerwoną. Prawdopodobnie pochowany w Płoskirowie.
Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości i awansowany do stopnia rtm. kaw.
Rodziny nie założył.
Dzieje Ułanów Jazłowieckich, Londyn 1988; „Monitor Polski” nr 63/1933; B. Polak, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 2, Koszalin 1993.