Urodził się 10 czerwca 1896 r. w Stryju.
Uczył się na Politechnice Lwowskiej.
Od 4 listopada 1918 r. w stopniu szer. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka VI (pododcinek Zamarstynów-Żółkiewskie). Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do I baonu 2 pstrz lwowskich (potem: 39 pp).
Po zakończeniu wojny przeniesiony do rezerwy z tym jednak, iż został zatrzymany w służbie czynnej (por. rez. piech. z 1 czerwca 1919), a potem przemianowany na oficera służby stałej (por. piech. z 1 lipca 1919). Co najmniej od 1923 do 1928 r. był oficerem 40 pp. Awansowany 1 stycznia 1930 r. na kpt. piech., służył w 42 pp (1932, 1935). Następnie przeniesiony do rezerwy lub w stan spoczynku.
Podjął wówczas służbę w policji. Ukończył specjalny kurs specjalistyczny, po którym otrzymał następującą opinię: pilny, ale tępy, słaby jako komendant powiatowy, lepiej na kierownika komisariatu.
Dalsze jego losy są bliżej nieznane.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
R. Litwiński: Korpus policji w II Rzeczypospolitej. Służba i życie prywatne (Lublin 2007); Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t.3 (Lwów 1939); Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Monitor Polski nr 251/1931.