Władysław Eugeniusz Heller

Urodził się 27 czerwca 1895 r. w Stanisławowie. Ukończył szkołę realną w rodzinnym mieście (1912 r.), po czym podjął studia na Wydz. Inżynierii Lądowej Politechniki Lwowskiej. Od 1912 r. członek PDS we Lwowie. W czasie I wojny światowej 1 sierpnia 1914 r. zmobilizowany do armii austro-węgierskiej.Walczył na frontach rosyjskim, rumuńskim i włoskim. W 1915 r. mianowany chor. art., w 1916 r. awansował na ppor. art., a w 1918 r. na por. art. Był dowódcą plut. oraz baterii 2 pap. Od 30 października 1918 r. w WP. Jako dowódca baterii brał udział w obronie Przemyśla przeciwko Ukraińcom. Następnie od 12 listopada zajmował stanowisko oficera wywiadowczego 1 pap, walczył w okolicach Lwowa. W okresie od 1 maja do 7 czerwca 1919 r. przebywał na II kursie adiutantów w Warszawie, a następnie od 16 czerwca do 30 listopada był słuchaczem wojennego kursu Szkoły Sztabu Generalnego. Po jego ukończeniu objął stanowisko szefa wydz. Oddz. V Naczelnego Dowództwa. W sierpniu 1920 r. został oficerem operacyjnym 7 Bryg. Rezerwowej. 9 września zatwierdzony w stopniu kpt. art. (z dniem 1 kwietnia). Od 21 stycznia 1921 r. zastępca szefa Oddz. I dowództwa 2 Armii. W okresie od 1 maja do 15 września kształcił się w Oficerskiej Szkole Obserwatorów Lotniczych w Toruniu, a następnie od 1 listopada 1921 do 18 lutego 1922 r. kierownik referatu organizacyjno-mobilizacyjnego w Dep. IV Żeglugi Powietrznej MSWojsk. Zweryfikowany jako kpt. obs. z 1 czerwca 1919 r., w latach 1922-1923 był słuchaczem II kursu doszkolenia WSWoj w Warszawie. Z dniem 1 lipca 1923 r. awansował na mjr. obs. Od 8 listopada 1923 r. dowódca dyonu ćwiczebnego 1 plotn. W okresie od 1 marca do 19 października 1924 r. kształcił się w Szkole Pilotów w Bydgoszczy. Przydzielony do 4 plotn, był dowódcą I dyonu wywiadowczego. 21 kwietnia wyjechał na pięciomiesięczny staż do Francji. Po powrocie 19 października 1925 r. objął funkcję asystenta w katedrze lotnictwa w WSWoj w Warszawie, zaś w 1929 r. został szefem tej katedry. Od 20 stycznia 1930 r. zastępca dowódcy 6 plotn. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na ppłk. dypl. obs., od 28 stycznia. dowodził 4 plotn. 21 kwietnia 1934 r. został II zastępcą szefa Dep. Aeronautyki MSWojsk. Od listopada 1935 r. dowódca 1 plotn. 1 stycznia 1936 r. awansował na płk. dypl. obs. Od sierpnia 1938 do sierpnia 1939 r. dowodził 1 Grupą Lotniczą. Od 31 sierpnia dowódca Brygady Bombowej. Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Po agresji sowieckiej z 17 września wraz z personelem brygady przeszedł do Rumunii, skąd przedostał się do Francji. Powołany do służby czynnej, został zaliczony do rezerwy lotnictwa. Po upadku Francji w czerwcu 1940 r. ewakuowany do Wlk. Brytanii. Ze względu na wiek nie otrzymał przydziału bojowego, przebywał w Centrum Wyszkolenia Ziemnego w Blackpool. W 1943 r. zgłosił się na przeszkolenie do 3 Szkoły Nawigatorów-Obserwatorów w Squires Gate. Podczas lotu ćwiczebnego 18 października 1943 r. jego samolot zderzył się z wyniosłością terenu w Drumaudley w Irlandii Północnej. Ciężko ranny, zmarł po kilku godzinach w szpitalu w Ballycastle. Pochowany na cmentarzu w Newtonards sekcja 18. Odznaczony orderem Polonia Restituta 4 kl., złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości oraz bułgarskim orderem Zasługi Wojskowej 3 kl.