Władysław Fenrych

Urodził się 21 listopada 1891 r. w majątku Górka pow. Śrem. Syn Władysława i Heleny z Feldmanów. Brat Tadeusza (zob.).

Ukończył gimnazjum w Gnieźnie.

Prowadził gospodarstwo rolne w Braciszewie, będące własnością kurii gnieźnieńskiej.

W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii niemieckiej. Jako ppor. art. walczył na froncie zachodnim m.in. pod Verdun.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Brał udział w oswobodzeniu Gniezna oraz w walkach o Szubin, Rynarzewo, Szamocin i Radwanki. Następnie w WP. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. art. z 1 czerwca 1919 r. 

Objął dzierżawę majątku w Przybrodzie pow. Poznań. Był hodowcą bydła, zdobywał nagrody krajowe i zagraniczne,

W 1939 r. zmobilizowany do WP, uczestniczył w walkach na Lubelszczyźnie. Dostał się do niewoli sowieckiej.

Zginął prawdopodobnie w twierdzy brzeskiej w 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty (od 19 III 1919) z Zofią Graff (zob.), miał z nią siedmioro dzieci.