Bojownikom niepodległości

Władysław Franciszek Bielawski

(1879–po 1937)

Urodził się 16 grudnia 1879 r. w m. Giże pow. Suwałki. Syn Stanisława i Józefy z Michałowskich.

Maturę uzyskał w Briańskiej Szkole Mechaniczno-Technicznej.

Służył w armii rosyjskiej. Ukończył Szkołę Obserwatorów Lotniczych w Kijowie (1917 r.).

Po rewolucji w Rosji przedostał się do Odessy, gdzie w 1918 r. podjął służbę w 1 esk. Lotniczej przy 4 DStrz gen. Lucjana Żeligowskiego. W 1919 r. powrócił do kraju.

Wyjechał do Francji, gdzie od 1 kwietnia do 1 lipca 1919 r. służył w 582 esk. Następnie ponownie w Polsce. Ukończył III kurs Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Warszawie (1 sierpnia 1920). Był przewodniczącym Komisji Odbiorczej (1 marca-1 września). Następnie (1 września 1920-26 stycznia 1922) kierownik Centralnych Składów Lotniczych.

Zweryfikowany jako mjr obs. z 1 czerwca 1919 r., służył w 4 i 1 plotn (1923, 1924). Z dniem 1 lipca 1923 r. awansował na ppłk. obs. Zajmował stanowisko kierownika portu lotniczego w Dęblinie. Z dniem 31 grudnia 1927 r. przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Warszawie.

Pracował jako technik mechanik.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz Medalem Niepodległości.

Źródła

„Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.