Bojownikom niepodległości

Władysław Galiński

(1895–przed 1945)

Urodził się 24 kwietnia 1895 r. w Rzekuniu pow. Ostrołęka. Syn Juliana.

W czasie I wojny światowej absolwent szkoły oficerskiej w Kanadzie. Od 1917 r. w Armii Polskiej we Francji, z którą w 1919 r. powrócił do kraju. Brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. Służył w 42 pp.

Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., został przeniesiony do Marynarki Wojennej. Służył w Kadrze Marynarki Wojennej w Świeciu jako dowódca komp. ćwiczebnej (1923, 1924). W 1928 r. w Szkole Specjalistów Morskich w Gdyni. W listopadzie 1931 r. był dowódcą komp. instruktorów w Szkole Specjalistów Rzecznych w Brześciu nad Bugiem. Następnie dowódca 1 komp. w Kadrze Specjalistów Rzecznych w Berezie Kartuskiej (1932), a w latach 1933-1934 dowodził 2 komp. oraz był kierownikiem klasy sterników w Szkole Specjalistów Rzecznych w tym mieście. W 1934 r. został przeniesiony do  rezerwy.

Mieszkał w Ostrołęce.

W 1939 r. zmobilizowany do Marynarki Wojennej, był dowódcą 4 komp. baonu morskiego Flotylli Rzecznej w Pińsku. Uczestniczył w walkach z Niemcami i Sowietami. 23 września w Kamieniu Koszyrskim jego oddział odłączył od reszty baonu i rozproszył się. Po kampanii wrześniowej pozostawał na terenach okupowanych przez Niemców.

Rozstrzelany przez Niemców podczas okupacji.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Źródła

Kadry morskie Rzeczypospolitej t. II, Gdynia 1996; „Monitor Polski” nr 177/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Rocznik oficerski rezerw 1934.