Urodził się 30 maja 1890 r. w Roźwienicy pow. Jarosław. Syn Macieja i Marii z Wnęków.
Uczył się w gimnazjum w Jarosławiu. Absolwent Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego (1914 r.).
Członek Oddziału Ćwiczebnego im. ks. J. Poniatowskiego w Jarosławiu. Należał do „Petu”, był delegatem z Jarosławia na I ogólny zjazd młodzieży niepodległościowej szkół średnich we Lwowie (2 lutego 1910 r.).
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie rosyjskim, dostał się do niewoli. Następnie w I Korpusie Polskim. Po jego demobilizacji w 1918 r. powrócił do kraju.
Po 1918 r. w WP. W 1919 r. służył w DOGen Lwów. Później w 32 i 57 pp. W 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Zieminin. Mieszkał w Rudołowicach, Lwowskie. Studiował nauki rolnicze we Lwowie.
30 sierpnia 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Żonaty (od 1925 r.) z Marią Łastowiecką, miał z nią córkę Danutę (ur. 15 VI 1931).
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; Kapitan Władysław Gaweł, www.rudolowice.net/images/PRAWE/Kpt.jpeg [dostęp 24 XII 2019]; „Monitor Polski” nr 235/1933.
