Bojownikom niepodległości

Władysław Gęborek

(1887-1951)

gęborek władysławUrodził się 25 maja 1887 r. w Klimontowie (obecnie część Sosnowca). Syn Tomasza, górnika, i Ludwiki ze Stolów.

Ukończył trzy klasy szkoły elementarnej.

Od 11. roku życia pracował zawodowo w cegielni, a potem od 1902r. w kopalni „Klimontów”.

Od 1905 r. należał do PPS ps. „Śmiały”. Aresztowany 29 czerwca 1907 r. w Klimontowie przez władze rosyjskie, był przez osiem miesięcy więziony. W 1908 r. skazany na trzy lata zesłania do guberni tobolskiej, po odbyciu kary w grudniu 1910 r. powrócił do kraju.

W styczniu 1911 r. powołany do armii rosyjskiej, pełnił służbę na Kaukazie. Z powodu stanu zdrowia zwolniony z armii jesienią tego roku.

Pracował w kopalniach „Kazimierz” i „Juliusz” w Sosnowcu.

Od 1912 r. członek Zw. Strzeleckiego oraz (prawdopodobnie) OKR PPS w Zagłębiu Dąbrowskim.

W czasie I wojny światowej od 1916 r. był przewodniczącym Zw. Zawodowego Robotników Przemysłu Górniczego w Dąbrowie Górniczej (do 1919 r.). W czerwcu 1916 r. zagrożony aresztowaniem wyjechał na krótko do Kielc, gdzie pracował w kopalni miedzi. W 1917 r. powrócił do Klimontowa.

Członek POW.

Za udział w strajku górników w marcu 1918 r. został aresztowany i przez trzy miesiące był więziony w Zamościu.

W listopadzie 1918 r. został komendantem Milicji Ludowej PPS w Klimontowie i z ramienia partii członkiem Rady Delegatów Robotniczych w Dąbrowie Górniczej. Następnie burmistrz Zagórza koło Sosnowca.

W 1919 r. wybrany na posła do Sejmu Ustawodawczego w okręgu wyborczym nr 29 (Sosnowiec) z listy PPS. Członek klubu Zw. Parlamentarnego Polskich Socjalistów. Mandat poselski sprawował do 1922 r.

W latach 1922-1925 pracował w kopalni i działał w spółdzielczości spożywców (od 1923 r. członek rady nadzorczej Zw. Robotniczych Stow. Spółdzielczych).

W 1925 r. wyjechał w celach zarobkowych do Francji, pracował w kopalniach soli potasowych w okolicy Nancy, a potem w okręgu węglowym na północy kraju. W 1928 r. powrócił do Polski.

W latach 1930-1934 pracował w kopalni „Helena” w Niwce, później dorywczo jako dozorca w kopalniach i na biedaszybach, często był bezrobotny.

W latach 1928-1939 członek PPS i Centralnego Zw. Górników w Zagłębiu Dąbrowskim.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach PPS-WRN. Współorganizator GL PPS w Zagłębiu.

Po wojnie do 1949 r. górnik w kopalni „Klimontów”. Następnie na emeryturze; był sołtysem Klimontowa.

Zmarł 15 października 1951 r. w Sosnowcu.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i złotym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Antoniną Szmyłą.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 140/1932
Źródła

Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; „Monitor Polski” nr 140/1932; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny t. II, Warszawa 2000; B. Winnicka, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987.