Bojownikom niepodległości

Władysław Gołębiowski

(1890-1976)

Urodził się 26 grudnia 1890 r. w Rohatynie. Syn Józefa i Anieli z d. Palenica.

Ukończył sześć klas szkoły powszechnej, dwie klasy szkoły wydziałowej oraz przez cztery lata praktykował w zakładzie ślusarsko-mechanicznym z równoczesnym ukończeniem szkoły przemysłowej..

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 komp. V baonu 1 pp LP, potem I Brygady i 7 pp LP. Ranny w październiku 1915 r. podczas bitwy pod Kuklami na Wołyniu. 21 wrzesnia 1916 r. awansowany na sierż. Po likwidacji pułku w końcu września tego roku wcielony z baonem do 5 pp LP (III baon).

Po kryzysie przysięgowym w Legionach we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski, gdzie walczył do 1918 r.

W drodze powrotnej do kraju w końcu 1918 r. zatrzymany przez Ukraińców na pograniczu węgierskim, po cczym internowany. Po trzech tygodniach zbiegł i przedostał się do Przemyśla. Tam zachorował na malarię.

Po rekonwalescencji wstąpił do WP. W składzie 5 pp leg brał udział w walkach z bolszewikami.

W niepodległej Polsce pełnił zawodową służbę wojskową. W 1931 r. posiadał stopień chor. Co najmniej od 1925 r. służył w 85 pp.

Zmarł 30 listopada 1976 r. i został pochowany na Cmentarzu na Woli w Warszawie.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

Żonaty z Elżbietą Ammer, miał troje dzieci m.in. synów Dariusza (12 X 1923-10 VI 1986), żołnierza AK ps. „Krak”, historyka, i Jana Kazimierza (29 VI 1925-16 I 2013), żołnierza AK, historyka.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 111/1931
Źródła

„Monitor Polski” nr 111/1931; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; B. Waligóra, Dzieje 85 pułku strzelców wileńskich, Warszawa 1928.