Bojownikom niepodległości

Władysław Gołębiowski

(1898-po 1933)

Urodził się 19 stycznia 1898 r. w Tarnawce koło Czortkowa. Syn Józefa i Marii Magdaleny ze Słoniów.

Uczył się w gimnazjum.

W czasie I wojny światowej od 28 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Słuzył w 7 komp. 2 pp LP, a później w 6 komp. 4 pp LP.

W następstwie kryzysu przysięgowego od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Słuzył w 2 baterii haubic part. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Huszt..

Po 1918 r. w WP. W styczniu 1919 r. przebywał w Domu Chorych 2 psp, zaś w kwietniu pełnił służbę w 3 komp. 15 pp.

Po wojnie pełnił zawodową służbę wojskową. Ukończył Szkołę Podchorążych dla Podoficerów i z dniem 1 lipca 1925 r. został mianowany ppor. piech. Przydzielony do 67 pp, 1 lipca 1927 r. awansował na por. piech. W pułku tym służył co najmniej do 1932 r.

Zmarł po 1933 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 171/1933
Źródła

„Monitor Polski” nr 171/1933; Rocznik oficerski 1928, 1932.