Bojownikom niepodległości

Władysław Goliczewski

(1900-1946)

goliczewski władyslawUrodził się 22 stycznia 1900 r. w Grajewie. Syn Antoniego i Franciszki z Poniatowskich.

Ukończył pięcioklasową szkołę powszechną (1913 r.), po czym prywatnie przygotowywał się do nauki w gimnazjum, w którym podjął naukę w 1914 r. Ostatecznie w 1916 r. ukończył kursy pedagogiczne w Szczuczynie.

Pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej w Mieruciach.

Od początku 1917 r. w POW ps. „Polan”. Słuzył m.in. jako kurier, wywiadowca i instruktor. W listopadzie 1918 r. brał udział w rozbrajaniu Niemców, po czym automatycznie wstąpił do WP.

Służył w 33 pp. W 1919 r. ukończył szkołę podoficerską i otrzymał stopień plut. Początkowo służył w baonie zapasowym, następnie dowodził II plut. 1 komp. Brał udział w walkach z bolszewikami na Polesiu i na froncie litewsko-białoruskim. Awansował na sierż. 20 stycznia 1920 r. w rejonie Homla dostał się do niewoli, z której w nocy na 5 lutego zbiegł. Powrócił wówczas do 33 pp. 4 lipca ranny w obie nogi nad Dźwiną. Leczył się w szpitalu w Częstochowie.

W niepodległej Polsce pełnił zawodową służbę wojskową. W sierpniu 1921 r. awansował na chor. W 1922 r. ukończył Szkołę Podoficerów Zawodowych Piechoty w Chełmnie. W 33 pp zajmował stanowisko dowódcy plut. 21 listopada 1926 r. przeniesiony do 30 pp.

Podczas kampanii 1939 r. jako dowódca plut. w składzie 30 pp uczestniczył w walkach z Niemcami w ramach Armii „Łódź”. Aresztowany przez Sowietów 19 września, był więziony w obozie w okolicach Równego i Lwowa. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) i podpisaniu umowy Sikorski-Majski 2 września 1941 r. został uwolniony. Wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR. Razem z nią w 1942 r. przeszedł na Bliski Wschód. W składzie 2 Korpusu Polskiego uczestniczył w kampanii włoskiej 1944-1945.

Zmarł 16 grudnia 1946 r. i został pochowany na cmentarzu w dystrykcie Breckland, Norfolk.

Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.

Żonaty (od 27 X 1934) ze Stanisławą Henryką Trubecką, miał córki Marię (ur. 1937) i Barbarę (ur. 1940).

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 6/1934
Źródła

„Monitor Polski” nr 6/1934; Walecznych tysiąc. Pamiętniki sierżanta Władysława Goliczewskiego z wojny polsko-bolszewickiej, Warszawa 1934; Władysław Goliczewski (1900-1945), www.grajewiak.pl/index.php/biogramy/617-goliczewski-wladyslaw [dostęp 4 X 2020].