Bojownikom niepodległości

Władysław Gorczyca

(1893-1984)

Urodził się 28 kwietnia 1893 r. w Dąbrowie, Płockie.

Służył w Armii Polskiej we Francji, z którą w 1919 r. powrócił do Polski. Brał udział w walkach z bolszewikami. Po wojnie przeniesiony do rezerwy.

Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., został pozostawiony w służbie czynnej. Co najmniej od 1923 r. oficer 78 pp. Przemianowany na oficera służby stałej (por. piech. z 1 lipca 1919 r.), 1 stycznia 1928 r. awansował na kpt. piech. Służył w KOP (1928) i 49 pp (1932, 1935). W 1938 r. służył w Centralnej Szkole Podoficerów KOP w Ossowcu. Wiosną 1939 r. sprawował funkcję komendanta 78 obwodu PW przy 78 pp.

Podczas II wojny światowej od czerwca 1942 r. w stopniu mjr. piech. dowodził 24 pp w Palestynie i Południowej Afryce. Po przybyciu do Wlk. Brytanii 23 września pułk rozformowano.

Po II wojnie światowej mieszkał w Stanach Zjednoczonych. Awansował do stopnia ppłk. piech.

Zmarł 15 lipca 1984 r. w Bedford, Ohio. Pochowany na polskim cmentarzu w Doyleston sekcja 17.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, srebrnym Krzyżem Zasługi i francuskim Krzyżem Wojennym.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 177/1938
Źródła

„Monitor Polski” nr 177/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.