Urodził się 29 maja 1874 r. w Radomiu. Syn Dominika i Ludwiki z Grodzickich (?).
W gimnazjum od 1889 r. należał do tajnego kółka samokształceniowego. Po uzyskaniu matury studiował na Uniwersytecie Warszawskim. Brał udział w pracach tajnych kółek akademickich o orientacji socjalistycznej. Wobec groźby aresztowania wyjechał do Niemiec.
W sierpniu 1894 r. wstąpił do Zw. Zagranicznego Socjalistów Polskich w Karlsruhe. Pracował tam jako publicysta i działacz oświatowy, jako „Stanisław Dzwon” publikował w „Przedświcie”. Od października 1897 r. w lwowskiej sekcji Oddziału Zagranicznego PPS. Zorganizował tu wydawanie literatury socjalistycznej, którą kolportowano na terenie Królestwa Polskiego. Współpracował z „Przedświtem” i wydawaną w zaborze pruskim „Gazetą Robotniczą”. W 1898 r. wyjechał do Ameryki Południowej. Działał wśród Polaków w Kurytybie, był m.in. redaktorem „Gazety Polskiej w Brazylii”. W maju 1900 r. powrócił do kraju i wstąpił do Oddziału Zagranicznego PPS w Dublanach. Wobec nieutrzymywania kontaktów z organizacją na początku 1902 r. został zeń skreślony.
Po rozłamie w PPS (listopad 1906) w PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Pisywał do „Robotnika”.
Pracował jako urzędnik Kasy Chorych we Lwowie.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w wywiadzie, a potem prowadził działalność agitacyjną. Współpracował z organem PPS „Jedność Robotnicza”. Od 1915 r. redaktor odpowiedzialny w „Robotniku”.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. pracował jako nauczyciel w gimnazjum w Olkuszu.
W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Był publicystą, zaś w latach 30. referendarzem w MSW.
Zmarł po 1937 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 64/1931; W. Paryła, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987.