Bojownikom niepodległości

Władysław Grodnicki

(1897-po 1945)

Urodził się 29 sierpnia 1897 r. w Braciejowej koło Dębicy. Syn Magdaleny.

Mieszkał w Laskowej koło Limanowej.

Uczył się w szkole realnej.

W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w 2 komp. V baonu 1 pp LP, I Brygady i 7 pp LP. Od 26 maja 1915 r. był żołnierzem 1 komp. tego baonu. W końcu listopada przebywał w szpitalu. Następnie w 4 komp. VI baonu 7 pp LP. Po likwidacji pułku w końcu września 1916 r. wcielony z baonem do 1 pp LP (II baon).

Po 1918 r. w WP. Służył w 2 psp. Mianowany 1 maja 1919 r. ppor. piech., w 1921 r. był oficerem 4 psp.

Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. W 4 psp służył co najmniej do 1928 r. Awansowany 15 sierpnia 1924 r.na kpt. piech. W 1931 r. w Centralnej Szkole Podoficerów KOP w Osowcu, a od w 1932 r. dowodził 2 komp. w baonie KOP „Hoszcza”. Następnie przeniesiony do rezerwy lub w stan spoczynku.

Podczas II wojny światowej w 1939 r. zmobilizowany do WP, podczas kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu XVIII A w Lienzu i II C w Woldenbergu.

Zmarł po 1945 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 179/1931
Źródła

„Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.