Urodził się 19 lutego 1892 r. w Delatynie. Syn Franciszka i Amalii z Sobotów. Brat Karola (zob.).
Studiował prawo.
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Służył w 31 pap (potem: 30 pap). 1 stycznia 1916 r. awansował na ppor. rez. art.
Od 8 listopada 1918 r. w stopniu por. art. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Sprawował funkcję adiutanta komendy taktycznej artylerii.
Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., służył w 30 pap. W latach 1923-1924 pełnił służbę w Szkole Strzeleckiej Artylerii w Toruniu. 1 lipca 1923 r. awansował na mjr. art. Następnie (1928-1929) wcDep. Artylerii MSWojsk. W grudniu 1929 r. został zastępcą dowódcy 24 pal. Awansowany 1 stycznia 1930 r. na ppłk. art., w 1932 r. był zastępcą dowódcy 24 pal. 4 lipca 1935 r. został dowódcą 11 pal. 19 marca 1938 r. awansował na płk. art. 31 sierpnia 1939 r. został dowódcą artylerii dywizyjnej 11 DP.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. W składzie Armii „Karpaty” brał udział w walkach na Podkarpaciu i w okolicach Lwowa. Dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu XI A w Osterode.
Zmarł 17 listopada 1950 r.
Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
Był żonaty.
R. Dalecki, Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r., Rzeszów 1989; „Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.