Władysław Habela

Urodził się 18 września 1894 r. w Nowym Sączu. Syn Andrzeja i Marii z Bieńków.
Ukończył trzy klasy szkoły wydziałowej, a następnie kształcił się w zawodzie introligatora.
Od 1913 r. należał do Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od 7 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w 1 i 5 pp LP. Na początku maja 1915 r. był sekcyjnym II plut. 1 komp. II baonu 5 pp LP. Ranny podczas walk o Polską Górę pod Kościuchnówką (lipiec 1916 r.).
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Następnie służył w II Korpusie Polskim. Brał udział w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do listopada.
Od stycznia 1919 r. służył w WP. W składzie 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej uczestniczył w walkach z bolszewikami w latach 1919-1920. Był podoficerem intendentury.
Po zakończeniu wojny poświęcił się zawodowej służbie wojskowej. Od 1921 r. był żołnierzem 1 pp leg. W 1931 r. posiadał stopień st. sierż., później awansował na chor.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 022/3 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na ppor.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie, jest wspominany na tablicy poświęconej katyńczykom z Nowego Sącza, znajdującej się na tamtejszym kościele pw. św. Kazimierza.