Władysław Hackiewicz

Urodził się w lipcu 1871 r. na Podolu. Syn Franciszka.
Ukończył gimnazjum w Kijowie, po czym studiował na tamtejszym uniwersytecie. Później kształcił się w Instytucie Technologicznym w Petersburgu, uzyskując w 1901 r. dyplom inżyniera.
W okresie studiów wstąpiłdo PPS i należał do czołowych działaczy partyjnych wśród studentów.
Po ukończeniu nauki podjął pracę zawodową w hucie B. Hantkego w Częstochowie.
W latach 1905-1907 był członkiem Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS w Częstochowie (po rozłamie w partii od listopada 1906 r. w PPS-Frakcji Rewolucyjnej). W jego mieszkaniu ukrywali się bojowcy, przechowywano też broń. Uczestnik akcji bojowych m.in. na stacji Herby (27 lipca 1906).
Wobec groźby aresztowania wlutym 1907 r. wyjechał do guberni jekaterynosławskiej. Do 1910 r. pracował jako naczelnik centralnego biura technicznego Tow. Briańskiego, kierująvc elektryfikacją Zakładów Metalurgicznych Tow. w Jekaterynosławiu. Następnie (do 1918 r.) głowny inżynier i dyrektor techniczny w Metalurgicznych i Górniczych Zakładach Tow. Noworosyjskiego w Juzówce na Ukrainie. W następstwie rewizji (znaleziono kwitariusze składek partyjnych) 17 maja 1911 r. został aresztowany przez władze rosyjskie.Potem zwolniony. W połowie 1918 r. powrócił do kraju.
Prowadził biuro techniczne, a potem został dyrektorem fabryki metalowej Stow. Mechaników Polskich z Ameryki „Poręba” w Zawierciu.
Zmarł 27 grudnia 1928 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. Z.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Marią Kelus, miał pięcioro dzieci m.in. córkę Mirosławę zamężną Dubowską, Halinę (1903-5 VIII 1944), żołnierza AK ps. „Halina”, poległą w powstaniu warszawskim, i synów Władysława (1910-1943), prawnika, żołnierza AK oraz Bronisława, inżyniera.