Władysław Hampel

Urodził się 14 czerwca 1876 r. w Warszawie. Syn Wincentego i Marii z Guźniczaków.
Ukończył szkołę techniczną, a w 1900 r. sześcioletnią praktykę elektrotechniczną.
Pracował zawodowo jako elektrotechnik w stacji telefonów „Cedergren” w Warszawie.
Od 1895 r. w PPS ps. „Stanisław”. Aresztowany w 1897 r. przez władze rosyjskie, osadzony na Ratuszu, a potem na Pawiaku. Po 11 miesiącach został uwolniony. Uczestnik zbrojnej demonstracji PPS na pl. Grzybowskim (13 listopada 1904). Jeden z uczestników akcji uwolnienia 10 skazanych na karę śmierci więźniów z Pawiaka (23/24 kwietnia 1906 r.). W 1907 r. przeniósł się do Piasków Luterskich koło Lublina.
Od 1912 r. należał do Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w POW na Lubelszczyźnie. W 1915 r. uczestniczył w akcji werbunkowej do Legionów Polskich. 6 czerwca 1918 r. aresztowany przez żandarmerię austro-węgierską, do 22 sierpnia więziony na Zamku w Lublinie.
Po 1918 r. pracował w Zw. Strzeleckim w Lublinie. W 1920 r. wstąpił ochotniczo do WP. W stopniu st. sierż. pełnił służbę w 2 DP Leg. Po zakończeniu wojny przeniesiony do rezerwy.
Do 1927 r. pracował w Zw. Strzeleckim w Lublinie. W latach 30. prowadził tam zakład elektrotechniczny.
Równolegle kontynuował działalność w PPS, a od 1928 r. w PPS d. Frakcja Rewolucyjna. W końcu lat 20. członek Rady Zw. Zawodowych w Lublinie.
Zmarł 10 maja 1963 r. w Lublinie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty, miał córkę Kazimierę.