Urodził się 26 czerwca 1896 r. w Borkach Wielkich.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. piech., co najmniej od 1923 do 1928 r. służył w 19 pp. Ukończył studia prawnicze, uzyskując doktorat. W 1932 r. oficer w 37 pp. Przed 1935 r. przeniesiony do audytoriatu, z dniem 19 marca 1938 r. awansował na mjr. aud. Wiosną 1939 r. był sędzią śledczym w Wojskowym Sądzie Okręgowym nr IV.
Po kampanii 1939 r. służył w Armii Polskiej na Wschodzie. Od 1942 r. przejściowo (do kwietnia) był szefem służby sprawiedliwości Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie i szefem sądu polowego jego Ośrodka Zapasowego. Potem szef sądu polowego 7 DP II Korpusu Polskiego, a później 2 Bryg. Czołgów. Uczestnik kampanii włoskiej 1944-1945.
Po zakończeniu wojny i demobilizacji powrócił do kraju.
Zmarł 7 grudnia 1956 r. w Krakowie i tam został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Niepodległości.
L. Kania, Polskie sądy wojskowe w Armii Polskiej gen. Władysława Andersa w ZSRS oraz na Bliskim i Środkowym Wschodzie (1941-1943), „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach”, zesz. 100/2014; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.