Władysław Hradil

Urodził się 26 stycznia 1895 r. we Lwowie. Syn Emanuela i Ksawery z d. Miśko. Brat Stanisława (zob.).
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 6 pp LP. Ranny podczas kampanii wołyńskiej. Po rekonwalescencji skierowany do Olkusza, gdzie prowadził werbunek.
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu plut. należał do obsługi piekarni polowej.
W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Marmaros-Sziget.
Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 30 pp.
Po 1918 r. w WP. W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. W 1931 r. posiadał stopień st. sierż. Pozostawał wówczas w stanie spoczynku.
Mieszkał w Krakowie.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.