Władysław Jagielski

Urodził się 10 maja 1901 r. w Ignacowie pow. Wągrowiec. Syn Michała i Marii z Cegielskich.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 27 grudnia 1918 r. walczył w Poznaniu. Następnie (od 29 grudnia) w komp. wągrowieckiej i w 1 komp. ckm 4 pstrz wlkp (potem: 58 pp). Po wojnie z bolszewikami w rezerwie.

W niepodległej Polsce mieszkał w Poznaniu. Pracował jako urzędnik kolejowy. Był telegrafistą, a następnie dyżurnym ruchu i naczelnikiem stacji w Pęckowie. W 1939 r. pracował jako naczelnik stacji w Stęszewie.

Należał do Związku Powstańców Wielkopolskich i Związku Czwartaków przy 58 pp (należał do zarządu).

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, brał udział w bitwie nad Bzurą i obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Wkrótce zwolniony, pracował w swoim zawodzie. Od 1943 r. brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK. Służył w strukturze kolejarzy. W styczniu 1945 r. uczestniczył w walkach o wyzwolenie Poznania. Następnie pracował przy organizacji Milicji Obywatelskiej na Jeżycach.

Po wojnie do przejścia na emeryturę pracował w kolejnictwie.

Należał do Związku Powstańców Wielkopolskich (sekretarz koła w Poznaniu-Jeżycach). Mianowany przez Radę Państwa ppor.

Zmarł 26 marca 1994 r. w Poznaniu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym nr 2 (Junikowo).

Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl. i złoty Krzyż Zasługi.

Żonaty (od 1921 r.) z Reginą Śląską, miał synów Bogdana (ur. 1923) i Jerzego (ur. 1933) oraz córki Irenę (ur. 1926), Eugenię (ur. 1927) i Sabinę (ur. 1931).