Urodził się 9 czerwca 1894 r. w Podgórzu (obecnie część Krakowa). Syn Józefa i Joanny z Kuligów (Marii z Wolskich?).
Absolwent gimnazjum w Bochni.
W czasie I wojny światowej od 16 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w prowianturze, awansując 1 kwietnia 1917 r. na chor. prow.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Przysięgowym. W czasie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) dostał się do niewoli austriackiej. Uwięziony w Huszt. Należał do oskarżonych w procesie legionistów w Marmaros-Sziget (8 czerwca-30 września 1918).
Po abolicji procesu 25 października przyjęty do WP i mianowany ppor. prow. ze starszeństwem z 1 marca 1918. 28 października przydzielony do MSWojsk.
Potem pełnił służbę w intendenturze grupy gen. Bronisława Babiańskiego oraz od 1920 r. w sekcji gospodarczej Przedstawicielstwa RP w Wolnym Mieście Gdańsku (do 15 października 1922 r.).
Zweryfikowany jako kpt. int. z 1 czerwca 1919, służył w Dep. VII Intendentury MSWojsk. Awansowany 1 lipca 1923 r. na mjr. int., od 2 listopada 1923 do 31 października 1924 r. przebywał na intedenckim kursie doszkalającym przy WSWoj. Następnie objął funkcję kierownika Rejonowego Kierownictwa Intendentury w Baranowiczach. 18 czerwca 1930 r. przeniesiony na p.o. kierownika filii Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia i Taboró1)w w Toruniu. Awansowany 1 stycznia 1932 r. na ppłk. int. z wsw, 1 kwietnia został szefem intendentury OK nr VIII w Toruniu, a 15 czerwca 1938 r. szefem intendentury OK nr I w Warszawie. 19 marca 1938 r. otrzymał stopień płk. int. z wsw.
Członek Zw. Legionistów Polskich.
Na tym stanowisku uczestniczył w kampanii 1939 r. Następnie szef intendentury Armii „Warszawa”. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny m.in. w oflagu VII A w Murnau. Uwolniony w 1945 r., służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie.
Zdemobilizowany, powrócił do Polski. W latach 1948-1955 podejrzewany o współpracę z Niemcami i krytyczny stosunek do komunistów, pozostawał pod obserwacją aparatu bezpieczeństwa.
Zmarł 11 grudnia 1968 r. w Krakowie. Pochowany został na cmentarzu w Bochni.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 140/1932; Rarańcza. Zbiór opracowań w 15 lecie czynu zbrojnego, Warszawa 1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Sprawozdanie Zarządu Okregu Stołecznego Związku Legionistów Polskich w Warszawie za czas od dn. 1.IV.1937 r. do 30.IV.1939 r., [Warszawa 1939]; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.