Urodził się 9 marca 1891 r. w Warszawie. Syn Zygmunta i Stanisławy ze Zdrojewskich.
Jako aktor wodewilowy na przełomie lat 1915/1916 występował w kabarecie Miraż w Warszawie.
Podczas I wojny światowej służył w I Korpusie Polskim w Rosji. Następnie przedostał się do oddziałów polskich na Syberii. Był komendantem szkoły podoficerskiej 1 puł 5 Dywizji Syberyjskiej (1918–1920). Równolegle kierownik artystyczny i aktor teatru działającego przy tej dywizji. Uczestniczył w walkach z bolszewikami. Po kapitulacji dywizji (10 stycznia 1920) zapewne dostał się do niewoli, z której powrócił do kraju.
Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany z dniem 1 lipca 1923 r. na rtm. kaw., służył w 3 puł. 5 października 1924 r. przeniesiony do KOP, został dowódcą 7 szw. KOP. 19 lipca 1926 r. mianowany kwatermistrzem Szkoły Podoficerów Zawodowych Kawalerii we Lwowie. 31 grudnia 1929 r. przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Warszawie. Był konsultantem wojskowym i scenarzystą filmowym. Z jego inicjatywy i przy współpracy powstał scenariusz filmu Bohaterowie Sybiru, opowiadający dzieje 5 Dywizji Syberyjskiej (1935). Realizował filmy dokumentalne na zlecenie Polskiej Agencji Telegraficznej. W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do WP, objął funkcję komendanta kwatery głównej Podlaskiej Brygady Kawalerii.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. w szeregach PBK przeszedł szlak bojowy. Po zakończeniu walk podjął działalność konspiracyjną w Armii Krajowej. Podczas powstania warszawskiego, od 1 sierpnia 1944 r. dowodził zorganizowanym przez siebie baonem szturmowym Korpusu Bezpieczeństwa „Sokół”. Walczył na terenie Śródmieścia. Awansowany na stopień mjr. kwa. Po kapitulacji oddziałów powstańczych (2 października) dostał się do niewoli niemieckiej.
Uwolniony, na początku 1945 r. powrócił do kraju. Należał do Związku Zawodowych Wodniaków. Zagrożony aresztowaniem przez komunistyczny Urząd Bezpieczeństwa, w roku 1946 wyemigrował z Polski. Przedostał się do Włoch, stamtąd do Wlk. Brytanii i wstąpił do 1 Korpusu Polskiego. Był kierownikiem artystycznym i reżyserem Czołówki Teatralnej. Zdemobilizowany, zamieszkał w Londynie. Od 1947 r. należał do Związku Artystów Scen Polskich na emigracji. Pracował jako aktor Teatru Polskiego ZASP. Zmarł 28 marca 1967 r. w Londynie, został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Hampstead.
Żonaty z Eugenią Magier.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; www.nitrofilm.pl (dostęp 16 XII 2017)