Bojownikom niepodległości

Władysław Jaworski

(1884–1964)

Urodził się 29 czerwca 1884 r. w Rawie Mazowieckiej. Syn Romualda, szewca, powstańca 1863 r., i Józefy z Urbańskich.

Ukończył czteroklasową szkołę miejską w Łodzi (1896 r.).

Od 1899 r. pracował zawodowo jako przędzalnik w różnych fabrykach włókienniczych w tym mieście.

Od końca 1903 r. należał do PPS ps. „Jasny”. W okresie rewolucji 1905 r. współorganizował, a potem był przewodniczącym komitetu fabrycznego w fabryce Pruszynowskiego. Aresztowany przez władze rosyjskie podczas zebrania partyjnego na początku 1906 r., po miesiącu został uwolniony. Po rozłamie w partii (listopad 1906) należał do Komitetu Dzielnicowego Lewa. Aresztowany we wrześniu 1907 r., był osadzony w więzieniu w Łęczycy. Wyrokiem administracyjnym z 17 grudnia zesłany do guberni orenburskiej na czas trwania stanu wojennego, wiosną 1908 r. został przewieziony do Czelabińska. Wkrótce zbiegł z zesłania i w czerwcu powrócił do Łodzi. Ponownie aresztowany (30 czerwca), wyrokiem administracyjnym z 9 listopada skazany na dwa lata zesłania do guberni astrachańskiej. Po odbyciu wyroku na początku 1911 r. powrócił do Łodzi.

W latach 1912–1913 należał do Towarzystwa Krzewienia Oświaty.

W czasie I wojny światowej w POW.

W niepodległej Polsce mieszkał w Łodzi. Pracował w różnych fabrykach włókienniczych.W latach 1919–1926 był delegatem do Związku Zawodowego Robotników i Robotnic Przemysłu Włókienniczego. W październiku 1923 r. na krótki okres czasu aresztowany.

Należał do PPS, a od 1923 r. Stow. b. Więźniów Politycznych. Od maja 1930 r. pobierał zaopatrzenie przysługujące b. skazańcom politycznym.

Podczas II wojny światowej w marcu 1941 r. wysiedlony przez Niemców na Lubelszczyznę.

Po wyzwoleniu Łodzi powrócił do tego miasta i w 1945 r. był kierownikiem sklepu monopolowego. Następnie pracował jako kierownik sklepu w PSS „Wschód”. W 1952 r. przeszedł na emeryturę i kontynuował pracę zawodową w tej spółdzielni jako dozorca.

Należał do PPS, a po jej wchłonięciu przez PPR od grudnia 1948 r. w PZPR.

Zmarł 10 maja 1964 r. w Łodzi.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

Księga Jubileuszowa Polskiej Partji Socjalistycznej 1892–1932, Warszawa brw; A.K. Kunert, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 64/1937.