Urodził się w 1884 r. w Kozłowie pow. Radom. Syn Jana, rolnika.
Mieszkał we wsi Glinice koło Radomia. Pracował jako stolarz.
Należał do PPS i jej Organizacji Bojowej. Uczestnik wielu akcji bojowych. 11 marca 1908 r. był wykonawcą wyroku na wachm. żandarmerii Dymowa w Radomiu. 3 kwietnia aresztowany przez władze rosyjskie, został osadzony w Radomiu, skąd na początku maja przewieziono go do X pawilonu warszawskiej cytadeli. Wyrokiem Warszawskiego Wojskowego Sądu Okręgowego 6 czerwca 1908 r. skazany na karę śmierci, zamienioną następnego dnia na dożywotnią katorgę. W cytadeli przebywał do marca 1910 r., gdyż w 1909 r. Wojskowy Sąd Okręgowy rozpatrywał jego dwie wcześniejsze sprawy o udział w napadzie na leśnictwo w Kozienicach (31 sierpnia 1906) i w zabójstwie sołtysa wsi Jedlnia (24 lutego 1907). Prawdopodobnie w kwietniu 1910 r. przewieziony do więzienia w Piotrkowie, a stamtąd w grudniu 1911 r. do więzienia katorżniczego we Włodzimierzu.
Tam zmarł prawdopodobnie w 1912 r.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
Żonaty, miał syna Eugeniusza.
„Monitor Polski” nr 64/1938; B. Winnicka, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987.