Bojownikom niepodległości

Władysław Jerzy Fijałkowski

(1891–1984)

Władysław Jerzy FijałkowskiUrodził się 13 sierpnia 1891 r. w Modrzewku pow. Piotrków. Syn Piotra i Józefy ze Stachowiaków.

Ukończył szkołę powszechną i kursy dokształcające.

Brał udział w działalności w tajnym ruchu oświatowym.

Po wybuchu wojny od 1915 r. należał do POW ps. „Jurek”. Był współorganizatorem Zw. Chłopskiego na terenie pow. Piotrków. W 1917 r. dwukrotnie aresztowany przez Niemców, na początku 1918 r. został skazany na 3 miesiące więzienia. Karę odbywał w Piotrkowie.

W niepodległej Polsce prowadził gospodarstwo rolne w Apolonce pow. Piotrków. Jednocześnie w latach 1920–1925 był wydawcą i redaktorem piotrkowskiego „Tygodnika Ludowego Oświatowo-Społecznego i Politycznego”.

Członek PSL i PSL-Wyzwolenie. W latach 1920–1921 wchodził w skład jego Zarządu Głównego. Następnie przeszedł do PSL–piast, w którym był członkiem Rady Naczelnej (1921–1923).. Po rozłamie w partii od maja 1923 r. członek „Jedności Ludowej”, a od października w Zw. Polskich Stronnictw Ludowych „Wyzwolenie” i „Jedność Ludowa”. W latach 1926–1931 był członkiem Stronnictwa Chłopskiego. Sprawował w nim funkcję prezesa zarządu wojewódzkiego w Łodzi, członka Rady Naczelnej i od 1929 r. członka Centralnego Komitetu Wykonawczego. Po zjednoczeniu ruchu ludowego od 1931 r. w Stronnictwie Ludowym. Był członkiem Rady Naczelnej, od 1933 r. zastępcą członka Naczelnego Komitetu Wykonawczego i członkiem Sądu Partyjnego. W kwietniu 1934 r. wystąpił ze stronnictwa i związał się z BBWR. Od 1937 r. należał do OZN.

W latach 1922–1935 poseł na Sejm RP wybrany w okręgu wyborczym nr 18 (Piotrków). Należał do klubu PSL–piast (1922–1923), „Jedności Ludowej” (maj–październik 1923), Zw. Polskich Stronnictw Ludowych, Stronnictwa Chłopskiego (od 1926), Klubu Stronnictwa Chłopskiego (od 1928), Klubu Parlamentarnego Posłów Chłopskich (od 1930), Stronnictwa Ludowego i BBWR.

Członek zarządu Głównego Centralnego Zw. Kółek Rolniczych oraz Rady Głównej Centralnego Tow. Organizacji i Kółek Rolniczych. Współzałożyciel, a następnie członek zarządu i prezes Spółdzielni Rolniczo-Handlowej w Piotrkowie (1935–1939). Członek Rady Giełdy Zbożowo-Towarowej w Łodzi oraz przewodniczący tamtejszej komisji ekonomicznej Izby Rolniczej.

Członek Rady Gminnej, Sejmiku i Wydz. Powiatowego.

Prezes zarządu powiatowego Zw. Strzeleckiego w Piotrkowie.

Podczas II wojny światowej 10 sierpnia 1940 r. aresztowany przez Niemców, został wysłany do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. Tam był więziony do końca wojny. Następnie powrócił do kraju.

Pracował w Powiatowej Spółdzielni Rolniczo-Handlowej w Piotrkowie oraz był członkiem Rady Miejskiej. Od 1948 r. zatrudniony w zarządzie Centrali Spółdzielni Ogrodniczych w Warszawie. W latach 1951–1958 pracował w Polskich Zakładach Zbożowych i Centralnym Zarządzie Przemysłu Owocowo-Warzywnego, a od 1958 r. w Polskim Zw. Ogrodniczym.

W okresie od 1962 do 1971 r. sprawował funkcję prezesa Krajowej Rady Zw. Plantatorów Warzyw i Owoców.

Zmarł 18 lutego 1984 r. w Warszawie.

Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 3 i 5 kl. oraz złoty Krzyż Zasługi po raz drugi.

Żonaty (od 1928) z Janiną Kalicką.

Źródła

Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 132/1931; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny t. II, Warszawa 2000; Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego, Warszawa 1989.