Bojownikom niepodległości

Władysław Józef Bandurski

(1901–1921)

Urodził się 18 grudnia 1901 r. w Przemyślu. Syn Józefa i Józefy ze Swobodów.

Uczył się w szkole w Niepołomicach, następnie ukończył szkołę powszechną w Krakowie. Potem przebywał w Bohorodczanach, gdzie pod kierunkiem nauczyciela Nadlera przygotowywał się do zdawania egzaminów z czterech klas gimnazjalnych.

Uczęszczał do gimnazjum w Krakowie, następnie mieszkał w Bohorodczanach.

W czasie I wojny światowej 5 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziału J. Piłsudskiego i Legionów Polskich. W stopniu szer. był ordynansem i łącznikiem 2 komp. 1 pp LP. Następnie (do 24 października 1915) w 3 komp. III baonu 1 pp LP. Od 21 listopada pełnił służbę garnizonową. Od 16 stycznia 1916 r. w 2 komp. III baonu 1 pp LP. Szczególnie wyróżnił się pod Rudką Miryńską (16 sierpnia 1916).

Dnia 16.VIII.1916 r. podczas wypadu 1. p. Leg. Pol. na przyczółek mostowy na Stochodziepod wsią Rudką Miryńską otrzymał kpr. Herzog rozkaz przedarcia się wraz z plutonem na tyły reduty nieprzyjacielskiej i zaatakowania jej. Do plutonu tego został przydzielony 15-letni szeregowiec BANDURSKI, jako goniec bojowy. Po udałem przedarciu się na tyły nieprzyjacielskie szer. BANDURSKI trzykrotnie przenosi przez linję wedet i placówek nieprzyjacielskich b. ważne meldunki do dtwa kompanji. W powrotnej drodze, niosąc rozkazy dla plutonu, zwalcza z dwoma towarzyszami placówkę nieprzyjacielską i dociera z powrotem do oddziału [z wniosku por. Michała Pakosza na order Virtuti Militari].

W kwietniu 1917 r. pełnił służbę w 9 komp. 1 pp LP. Awansował do stopnia st. szer.

Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski, gdzie nad rz. Piawe został ranny.

Od listopada 1918 r. w WP. Służył m.in. w 1 pp leg, w składzie którego walczył z bolszewikami. Awansował do stopnia pchor.

Zmarł 18 marca 1921 r. w Ilji (pow. Wilejka) na skutek odniesionych ran i kontuzji. Pochowany na tamtejszym cmentarzu.

Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości.

Rodziny nie założył.

Źródła

CAW. I.482.72-6498, I.482.104-10646; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; G. Łukomski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 2, Koszalin 1993; „Monitor Polski” 1934, nr 27.