Urodził się 15 maja 1898 r. Porębie Małej (obecnie część Nowego Sącza) lub w Starym Sączu. Syn Jana i Marii z d. Luksa.
Uczył się w Seminarium Nauczycielskim w Starym Sączu (1911-1916).
Po jego ukończeniu powołany do armii austro-węgierskiej, od maja 1916 r. służył w 20 pp. Mianowany chor. piech., od kwietnia 1917 r. walczył na froncie włoskim. Członek antyaustriackiej konspiracji i zwolennik koncepcji przejścia na stronę włoską. Wraz z całym plutonem 20 sierpnia 1917 r. dokonał takiego przejścia i do maja 1918 r. przebywał w obozach jenieckich w Fossano i Casagiovi.
W grudniu 1918 r. wstąpił do polskich oddziałów we Włoszech. W stopniu ppor. piech. został adiutantem 6 pstrz im. Zawiszy Czarnego. Razem z nim przyjechał do Francji, wchodząc w skład Armii Polskiej gen. Józefa Hallera. Po reorganizacji służył w 19 psp. Z pułkiem w czerwcu 1919 r. przyjechał do kraju. W jego składzie (143 pp, potem 4 psp) brał udział w walkach z bolszewikami.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., co najmniej do 1932 r. w 4 psp. Był m.in. dowódcą komp. i adiutantem pułku. Awansowany 1 stycznia 1930 r. na kpt. piech., w 1935 r. służył w 43 pp. Potem w 70 pp. Zajmował stanowisko dowódcy komp. Ukończył kurs dla dowódców baonów. Awansowany 19 marca 1938 r. na mjr. piech., wiosną 1939 r. był dowódcą II baonu 70 pp.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył w bitwie nad Bzurą, po czym przedostał się do Warszawy i wziął udział w jej obronie. Od 23 września dowodził I baonem 56 pp. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej m.in. w oflagu VII A w Murnau. Uwolniony 29 kwietnia 1945 r. przez oddziały amerykańskie. Wkrótce potem powrócił do kraju.
Zmarł 1 kwietnia 1970 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości.
P. Bauer, B. Polak, Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939, Poznań 1983; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; L. Głowacki, 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 roku, Lublin 1969; W. Legutko, Zarys historii wojennej 4-go pułku strzelców podhalańskich, Warszawa 1929; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.