Urodził się 29 grudnia 1897 r. w Brennej na Śląsku Cieszyńskim. Syn Józefa i Anieli z Brimasów.
Studiował weterynarię.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako por. med. wet. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. był odkomenderowany z Kadry Okręgowego Szpitalu Koni III do Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. W 1924 r. był medykiem weterynarii w 23 puł. Po ukończeniu studiów 1 stycznia 1928 r. awansował na kpt. lek. wet. Pozostawał wówczas w dyspozycji dowódcy OK nr I. W 1932 r. był weterynarzem w Zapasie Młodych Koni w Górze Kalwarii. 19 marca 1937 r. awansował na mjr. lek. wet. Wiosną 1939 r. był kierownikiem laboratorium w oddziale badań Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynarii.
Podczas kampanii 1939 r. objął funkcję zastępcy szefa służby weterynaryjnej w SGO „Polesie”. Po kapitulacji grupy pod Kockiem (6 października) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej m.in. w oflagi VII A w Murnau.
Po 1945 r. w LWP. W 1946 r. posiadał stopień ppłk. lek. wet.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, w PRL otrzymał złoty Krzyż Zasługi.
L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 63/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.