Bojownikom niepodległości

Władysław Łęcki

(1895-po 1939)

Urodził się 17 marca 1895 r. w Radomsku.

Należał do tajnego skautingu w Łodzi.

W czasie I wojny światowej od października 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Jan Konrad”. Służył w 4 komp. IV baonu 5 pp LP. Ranny 3 maja 1916 r. pod Kościuchnówką. W końcu kwietnia 1917 r. posiadał stopień kpr.

Od listopada 1918 r. w Milicji Ludowej we Włocławku, a potem w Wojsku Polskim. 1 maja 1919 r. mianowany ppor. piech., 26 sierpnia został przeniesiony do Dowództwa Żandarmerii Polowej.

Co najmniej od czerwca 1921 do 1924 r. w 76 pp. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. kpt. piech. Co najmniej od 1928 r. służył w 59 pp. Wiosną 1939 r. był oficerem administracyjno-materiałowym pułku.

Podczas kampanii 1939 r. dowódca komp. gospodarczej Ośrodka Zapasowego 15 DP.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 87/1931
Źródła

„Monitor Polski” nr 87/1931; W. Nekrasz, Harcerze w bojach w latach 1914-1921 cz. 1, Warszawa 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.