Bojownikom niepodległości

Władysław Leon Gutkowski

(1884-1938)

Urodził się 20 marca 1884 r. w Dukli pow. Krosno. Syn Edwarda i Zofii z Hirschbergów. Brat Karola Józefa (zob.).

Uczył się w gimnazjum w Jaśle, a w latach 1898-1904 w Nowym Sączu. Studiował na Politechnice Lwowskiej, uzyskując w 1913 r. dyplom inżyniera mierniczego.

Pracował jako geodeta w Urzędzie Ziemskim we Lwowie.

W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie rosyjskim, gdzie dostał się do niewoli. Do 1917 r. przebywał w Semipałatyńsku.

Tam wstąpił do tworzących się na Syberii polskich oddziałów. Uczestniczył w walkach z bolszewikami, od stycznia 1919 r. w składzie 5 Dywizji Syberyjskiej. Po kapitulacji dywizji na stacji Klukwiennaja (10 stycznia 1920) przez Mongolię i Mandżurię przedostał się do Władywostoku, a stamtąd w lipcu 1920 r. dopłynął do Gdańska i wstąpił do WP. W grudniu przydzielony do baonu zapasowego 1 psp. W 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce mieszkał w Bieczu. Pracował jako kierownik urzędu katastralnego. W 1934 r. został burmistrzem miasta.

Prezes Ochotniczej Straży Pożarnej w Bieczu oraz członek Zw. Polskich Artystów Plastyków. Jako artysta miał liczne wystawy m.in. w warszawskiej „Zachęcie”.

Zmarł 6 stycznia 1938 r. w Bieczu i tam został pochowany.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty, miał córki Barbarę i Zofię oraz syna Jana.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

J. Giza, Sądecki garnizon i jego zołnierze w pierwszych latach niepodległości 1918-1922, Kraków 2015; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; T. Ślawski, w: Polski Słownik Biograficzny t. IX/1960-1961.