Urodził się 18 kwietnia 1897 r. w Bochni. Syn Wojciecha i Antoniny z Gajewskich.
Ukończył szkołę powszechną w Bochni, po czym wyuczył się zawodu ślusarza.
Członek Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od 20 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 9 i 11 komp. 3 pp LP.
Odbył całą kampanię wojenną pułku.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach z lipca 1917 r. był internowany.
Od listopada 1918 r. w WP. Awansowany do stopnia sierż., był dowódcą plut. w II baonie 3 pp leg. Brał udział w walkach z bolszewikami. Wyróżnił się 8 sierpnia 1919 r., gdy na czele plut. zdobył wieś Białorucz.
Poległ 11 lipca 1920 r. pod Mińskiem Litewskim.
Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
Rodziny nie założył.
Jego nazwisko znajduje się na pomniku poległych w latach 1914-1920 w Bochni.
G. Łukomski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 2, Koszalin 1993; „Monitor Polski” nr 6/1934.