Urodził się 18 grudnia 1889 r. w Jekaterynosławiu, Rosja. Syn Włodzimierza i Katarzyny z Dybowskich. Brat Aleksandra (zob.) i Wincentego (zob.).
Ukończył gimnazjum filologiczne w Samarze (1908 r.), po czym podjął studia na Wydz. Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej.
Członek Zw. Strzeleckiego we Lwowie.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP. W lutym 1915 r. chory, leczył się w szpitalu rezerwowym zorganizowanym w Szkole Ludowej w Kętach. 1 kwietnia 1917 r. mianowany chor. rach. Słuzył wówczas w dowództwie I Brygady. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. zwolniony z Legionów.
Kontynuował wówczas studia we Lwowie.
Od 25 listopada 1918 r. jako ppor. int. (ze starszeństwem z 1 marca 1918) pozostawał w dyspozycji szefa intendentury dowództwa Armii „Wschód” mjr. Aleksandra Litwinowicza we Lwowie. 13 grudnia został kierownikiem magazynu mundurowego znajdującego się na Dworcu Czerniowieckim we Lwowie; funkcję tę sprawował do 20 maja 1919 r. Później był kierownikiem wydz. mundurowego intendentury dowództwa Frontu Litewsko-Białoruskiego (25 maja 1919-30 marca 1920, 1 grudnia 1919 r. awansował na por. int.), 4 Armii (1 kwietnia-30 czerwca) i Frontu Północno-Wschodniego (1 lipca-25 września). Następnie zajmował stanowisko kierownika oddziału mundurowego Naczelnego Dowództwa, potem do 1 marca 1921 r. Ekspozytury Kwatermistrzostwa. Awansował wówczas na kpt. int.
Po zakończeniu działań wojennych został odkomenderowany na studia politechniczne do Lwowa (2 marca 1921-2 lipca 1922). Dyplom inżyniera uzyskał 14 czerwca 1923 r. Zweryfikowany jako mjr int. z 1 czerwca 1919, był kierownikiem Rejonowego Kierownictwa Intendentury w Warszawie (1 sierpnia 1922-31 października 1923). Ukończył kurs doszkalający w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie (1 listopada 1923-20 września 1924), po czym służył w jako kierownik referatu w Dep. VII Intendentury MSWojsk.
Członek Koła Oficerów Intendentów.
Zmarł 3 lutego 1927 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. 169.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.
Był żonaty.
CAW, akta personalne 1856; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 3, Warszawa 2006; „Dziennik Personalny MSWojsk” nr 9/1927; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 64/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; S.p. mjr. Władysław Litwinowicz, „Polska Zbrojna” nr 34/1927.