Władysław Łucki

Urodził się 5 maja 1894 r. w Praszce. Syn Aleksandra i Katarzyny z Jędreckich. Brat Wacława (zob.).

Ukończył szkołę powszechną w Praszce oraz siedmioklasową Szkołę Handlową w Kaliszu. Podjął studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej.

Od lata 1911 r. prowadził działalność niepodległościową w szkole w Kaliszu. W 1912 r. był członkiem III plut. (rekruckiego) w 1 komp. akademickiej PDS we Lwowie. Uczestniczył w I międzyzaborowym kursie instruktorów PDS zorganizowanym w tym mieście (29 czerwca-15 lipca 1912). Od 1913 r. uczęszczał do szkoły podchorążych PDS we Lwowie.

W czasie I wojny światowej 17 lub 20 sierpnia 1914 r. wstąpił w Kielcach do oddziałów strzeleckich J. Piłsudskiego ps. „Jerzy Dańko”. W stopniu szer. służył w I plut. 4 komp. I baonu 1 pp LP. Od 3 do 24 września dowodził III plut. w swojej komp. Wobec podejrzenia zapalenia płuc skierowany na tyły, od 24 września do 7 listopada leczył się w szpitalu w Krakowie, a następnie do końca listopada w Zakopanem, a później w Jabłonkowie. W styczniu 1915 r. awansowany na sierż. Po powrocie do baonu 27 lutego objął funkcję podoficera za frontem III plut. 1 komp. I baonu. Wyróżnił się podczas walk pod Konarami w maju 1915 r. Od 6 czerwca dowodził swoim plut. 1 sierpnia został ciężko ranny w głowę w czasie bitwy pod Jastkowem. 6 sierpnia mianowany ppor. piech. Do 13 września przebywał w szpitalach kolejno w Lublinie, Rozwadowie i Königsfeldzie, a następnie aż do 10 sierpnia 1916 r. w szpitalu w Krakowie. Po rekonwalescencji przydzielony do 5 pp LP. Jako niezdolny do służby 24 stycznia 1917 r. zwolniony z Legionów. 10 lutego opuścił Dom Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Później służył w Polskiej Organizacji Wojskowej. W marcu 1918 r. został komendantem obwodu praszkowskiego.

Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. 2 grudnia awansował na por. piech. Do 19 stycznia 1919 r. dowodził komp. 27 pp. Następnie w 5 pp leg. 19 sierpnia 1920 r. zatwierdzony w stopniu kpt. piech. (z dniem 1 kwietnia). We wrześniu 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919. Wobec złego stanu zdrowia w następstwie odniesionych ran został zwolniony od obowiązku służby wojskowej.

Mieszkał w Praszce. W latach 1922-1926 radny miejski. Był naczelnikiem Ochotniczej Straży Pożarnej w Praszce (1923-1926).

Członek Związku Ludowo-Narodowego i Stronnictwa Narodowego.

Zmarł 28 grudnia 1941 r. w Praszce i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym sektor B.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Rodziny nie założył.