Urodził się 18 listopada 1885 r. w Rohatynie. Syn Bronisława i Magdaleny z Harasymowiczów.
Należał do Polskich Drużyn Strzeleckich, był organizatorem skautingu.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich.
Od 1 listopada 1918 r. w stopniu plut. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka I (Dom Techników-Seminarium). Ranny 5 listopada.
Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 i awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. art., co najmniej od 1923 do 1928 r. pełnił służbę w 28 pap. Przed 1932 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał we wsi Wiśniewo (obecnie część Warszawy).
Podczas II wojny światowej zmobilizowany do Wojska Polskiego, po agresji sowieckiej 20 września w Mejszagole przeszedł na Litwę, gdzie został internowany. Po aneksji Litwy przez ZSSR 13 lipca 1940 r. osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) 2 lipca przewieziony do obozu w Griazowcu. W następstwie umowy Sikorski-Majski (30 lipca) 3 września został uwolniony. Wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR. Razem z nią w 1942 r. przeszedł na Środkowy Wschód.
Po zakończeniu wojny i demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii. Był działaczem politycznym i społecznym. Z ramienia Konwentu Walk o Niepodległość był członkiem III (1963-1968) i IV (od 1968 r.) Rady Narodowej RP. W 1967 r. awansował na ppłk. art.
Zmarł 12 czerwca 1970 r. w Manchesterze i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Southern.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
„Monitor Polski” 1937, nr 64; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; Z żałobnej karty, „Biuletyn” 1970, nr 1.