Urodził się 5 sierpnia 1891 r. w Górach pow. Pińczów. Syn Tadeusza.
W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej i polskich formacji na Wschodzie.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w PKU w Toruniu (1923, 1924). Do października 1924 r. był I referentem, a następnie do grudnia 1925 r. II referentem. Awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. na kpt. kanc., był referentem poborowym w DOK nr VIII. W marcu 1934 r. przeniesiony ponownie do korpusu oficerów piechoty. Wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu urzędników cywilnych DOK nr VIII.
Podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców i osadzony w więzieniu na Pawiaku w Warszawie.
Rozstrzelany 13 stycznia 1944 r. w zbiorowej egzekucji w Warszawie przy ul. Górczewskiej 14.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i dwukrotnie srebrnym Krzyżem Zasługi.
W. Bartoszewski, Warszawski pierścień śmierci 1939-1944, Warszawa 1970; „Monitor Polski” nr 6/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.